Przewidywanie  chorób nie uwzględnia nieprzewidywalności jednostki ludzkiej,
przewidywanie stanów zdrowia opiera się na zrozumieniu jego przewidywalności.
Stan choroby nie jest reprezentatywny dla stanu zdrowia, który ją poprzedził:
zrozumieć dzielący je etap pośredni to wyzwanie dla medycyny zapobiegawczej XXI wieku.
Cyfra 1 to tłumienie umysłu. Cyfra  2 to czasem przekleństwo. Na 3 umysł zaczyna oddychać.

Régis Debray ” Współczesny mit : dialog cywilizacji ”
Editions CNRS 2007.

Medycyna Zapobiegawcza dzisiaj
Istnieją 3 strategie w zakresie Medycyny Zapobiegawczej. Profilaktyka pierwotna, która ma zapobiegać powstawaniu choroby.
Profilaktyka wtórna ma za zadanie zapobiegać komplikacjom wywoływanym przez przebyte choroby, mimo niekompletnej wiedzy na temat jej mechanizmów.
Trzecią jest profilaktyka w formie wczesnego wykrywania chorób, która zakłada, że wcześnie wykrywając chorobę można ją skutecznie wyleczyć, co jest równocześnie korzystne ekonomicznie i korzystne dla zdrowia społecznego.

Jednakże wczesne wykrywanie chorób zderza się z faktem, iż większość z nich (prawdopodobnie wszystkie) rozwija się w sposób utajony w okresie oscylującym od 3 do 15 lat i więcej. Profilaktyka pierwotna stosowana obecnie jest profilaktyką zbiorową. Realizuje się ja w dwóch etapach:

• Etap statystyczny i pierwsze stadium epidemiologiczne w celu ustalenia korelacji między czynnikiem ryzyka a chorobą. Po nim następuje drugie stadium konieczne dla ustalenia związku przyczynowo-skutkowego (badania zwane interwencyjnymi są tego najlepszym przykładem).
• Etap zastosowania zbiorowej prewencji na grupach ryzyka.

Ta zbiorowa strategia obniża krzywą ryzyka grupy w stronę ryzyka statystycznego średniego. Nie uwzględnia jednak następujących trudności.
Czynniki ryzyka są parametrami fizjologicznymi mającymi znaczenie dla zdrowia jedynie w takim zakresie, w jakim są odchylone od optymalnej wartości. Niestety, żaden z nich nie ma korelacji do choroby powyżej 70 %. Fakt ten powoduje, iż ślepe zastosowanie tej samej terapii wobec każdego pacjenta prowadzi do pomyłek w ilości 3 na 10 przypadków, a to jest wartość bardzo znacząca z punktu widzenia ekonomii i potencjalnej jatrogeniczności leczenia.

W związku z powyższym, potrzebna jest metoda zastosowania wiedzy epidemiologicznej w sposób spersonalizowany, tzn. w celu uchwycenia 70 % przedmiotowych pacjentów.

Metoda ta polega na zebraniu danych czy środków potrzebnych do prognozowania stanu zdrowia, po uprzednim zdefiniowaniu operatywnej koncepcji zdrowia.
Zdrowie jest globalnym i indywidualnym stanem fizjologicznym danego człowieka. W związku z powyższym, istnieje konieczność stworzenia globalnego i sprawnie funkcjonującego modelu koncepcyjnego fizjologii człowieka.
Logika takiego rozumowania sprowadza medycynę zapobiegawczą do dwóch strategii:

• medycyny środowiskowej, której elementem składowym jest, na przykład, model związany z odżywianiem,
• zindywidualizowanej profilaktyki polegającej na powiązaniu dwóch trybów postępowania:  indywidualnej regulacji fizjologicznej oraz zbiorowej spersonalizowanej prewencji chorób.

*Źródło : Mediprevent – Francuskie Stowarzyszenie Lekarzy na rzecz Medycyny Zapobiegawczej
 http://biologie-clinique-appliquee-a-la-prevention-personnalisee.com/